Ελκώδης Κολίτιδα

Ελκώδης Κολίτιδα

Η ελκώδης κολίτιδα είναι ασθένεια που προκαλεί φλεγμονή και έλκη στην εσωτερική επιφάνεια, στο βλεννογόνο του παχέος εντέρου. Η φλεγμονή καταστρέφει κύτταρα του βλεννογόνου με αποτέλεσμα να υπάρχει αιμορραγία, πύον και σχηματισμός ελκών. Ταυτόχρονα η φλεγμονή προκαλεί συχνότερη κένωση του παχέος εντέρου που οδηγεί έτσι σε διάρροια.

Η ελκώδης κολίτιδα μπορεί να εκδηλωθεί για πρώτη φορά σε οποιαδήποτε ηλικία. Συνήθως αρχίζει στις ηλικίες μεταξύ 15 και 30 ετών. Σπανιότερα, μπορεί η έναρξη της να παρατηρηθεί μεταξύ 50 και 70 ετών.

Ποια είναι τα συμπτώματα της νόσου;

Τα συχνότερα συμπτώματα είναι ο πόνος στην κοιλιά και η διάρροια με αίμα. Άλλα συμπτώματα είναι η αναιμία, η κούραση, η απώλεια βάρους και η ανορεξία. Η ελκώδης κολίτιδα μπορεί επίσης να προκαλεί προβλήματα σε άλλα συστήματα εκτός από το πεπτικό σύστημα, τις λεγόμενες εξωεντερικές εκδηλώσεις, όπως αρθρίτιδα, φλεγμονή στα μάτια, ηπατικές διαταραχές και οστεοπόρωση.

Πως γίνεται η διάγνωση;

Η διάγνωση της νόσου Crohn γίνεται κυρίως με κολονοσκόπηση. Με την κολονοσκόπηση ο γιατρός είναι σε θέση να πάρει μικρά κομματάκια εντέρου (βιοψίες) και να τα στείλει για εξέταση στον παθολογοανατόμο.

Είναι η ελκώδης κολίτιδα μια χρόνια ασθένεια;

Η ελκώδης κολίτιδα είναι μια χρόνια πάθηση που παρουσιάζει εξάρσεις και υφέσεις. Αυτό σημαίνει ότι είναι μια κατάσταση που έρχεται και φεύγει, δηλαδή μπορεί ένας άρρωστος να είναι εντελώς καλά για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά κάποια στιγμή να παρουσιάσει υποτροπή και συμπτώματα της αρρώστιας. Από την στιγμή που κάποιος παρουσιάζει ένα επεισόδιο της νόσου, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα υπάρξει άλλο ένα στο μέλλον.

Είναι η ελκώδης κολίτιδα ένα είδος καρκίνου του εντέρου;

Όχι, η ελκώδης κολίτιδα δημιουργεί ένα συνεχή ερεθισμό του εντέρου, οπότε υπάρχει ένας μικρός κίνδυνος να αναπτυχθεί δυσπλασία (αρχικό στάδιο καρκίνου), ή καρκίνος. Περίπου 5% των ασθενών με ελκώδη κολίτιδα, αναπτύσσουν καρκίνο του παχέος εντέρου. Ο κίνδυνος για καρκίνο ψηλώνει με την αύξηση της διάρκειας της νόσου και του μεγέθους του παχέος εντέρου που έχει υποστεί βλάβες. Για παράδειγμα εάν μόνο το κάτω μέρος του παχέος εντέρου και το ορθό έχουν επηρεαστεί, τότε ο κίνδυνος δεν είναι ψηλότερος από αυτόν που διατρέχουν όλοι οι άνθρωποι. Εάν όμως όλο το παχύ έντερο έχει επηρεαστεί, τότε ο κίνδυνος για καρκίνο, είναι 32 φορές ψηλότερος από αυτόν που διατρέχουν οι άνθρωποι κανονικά.

Θεραπεία της ελκώδους κολίτιδας;

Η θεραπεία της ελκώδους κολίτιδας εξαρτάται από τη σοβαρότητα της πάθησης. Η αντιμετώπιση της πάθησης πρέπει να γίνεται εξατομικευμένα δεδομένου ότι οι εκδηλώσεις της είναι διαφορετικές από ασθενή σε ασθενή. Υπάρχουν διάφορες κατηγορίες φαρμάκων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Ο στόχος των φαρμάκων που χορηγούνται είναι να φέρουν και να διατηρήσουν τη νόσο σε ύφεση όπως επίσης να βελτιώνουν την ποιότητα ζωής των ασθενών με ελκώδη κολίτιδα.

Πότε αντιμετωπίζεται χειρουργικά η ελκώδης κολίτιδα;

Η χειρουργική αντιμετώπιση της ελκώδους κολίτιδας, περιλαμβάνει την αφαίρεση του παχέος εντέρου. Σε περίπου 25% έως 40% των ασθενών, χρειάζεται να αφαιρεθεί το παχύ έντερο λόγω σοβαρής μορφής της νόσου με μαζική αιμορραγία, ρήξη του παχέος εντέρου ή λόγω κινδύνου για καρκίνο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, συστήνεται από το γιατρό η αφαίρεση του παχέος εντέρου όταν η θεραπευτική αγωγή πριν από τη χειρουργική αντιμετώπιση αποτυγχάνει ή όταν τα κορτικοστεροειδή ή άλλα φάρμακα προκαλούν τέτοιες παρενέργειες που απειλούν την υγεία ή ακόμη τη ζωή του ασθενούς.