Οι Κήλες δημιουργούνται όταν υπάρχει κάποιο χάσμα, τρύπα, μεταξύ των μυών του προσθίου κοιλιακού τοιχώματος, με αποτέλεσμα, τμήμα ενός ενδοκοιλιακού οργάνου να διέρχεται από αυτήν την τρύπα και να γίνεται αντιληπτό κάτω από το δέρμα ως μία αφύσικη διόγκωση.
Ανάλογα με τη θέση στην οποία γίνεται αντιληπτή η διόγκωση, η κήλη φέρει και διαφορετικό όνομα:
- Βουβωνοκήλη – Μηροκήλη, στη μηροβουβωνική χώρα
- Ομφαλοκήλη, στην περιομφαλική χώρα
- Επιγαστρική κήλη, στο επιγάστριο, δηλαδή πάνω από τον ομφαλό
- Μετεγχειρητική κήλη, στην περιοχή προηγηθείσας εγχειρητικής τομής
Αιτιολογία
Οι βασικοί αιτιολογικοί παράγοντες όλων των κηλών είναι:
- Η αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση, όπως συμβαίνει σε δυσκοιλιότητα, επίμονο βήχα, άρση βάρους.
- Το ευάλωτο κοιλιακό τοίχωμα, που προδιαθέτει σε ανάπτυξη ευένδοτων θέσεων, όπως συμβαίνει με την πρόοδο της ηλικίας, με τις χειρουργικές επεμβάσεις, σε χρόνια συστηματικά νοσήματα.
Συμπτώματα
Δεν υπάρχουν συγκεκριμένα συμπτώματα. Συνήθως η “εμφάνιση μιας διόγκωσης που χάνεται” οδηγεί τον ασθενή στο γιατρό. Άλλοτε υπάρχει τοπικός πόνος ή κάψιμο. Συνήθως τα συμπτώματα αναπαράγονται με την άρση βάρους ή κατά το βήχα. Η εικόνα σαφώς αλλάζει σε μια επιπλακείσα κήλη.
Επιπλοκές
Μία κήλη μπορεί να είναι:
- Ανατασσόμενη: το προπίπτον σπλάχνο επανέρχεται στη θέση του κατά την κατάκλιση και την ηρεμία ή με εξωτερική πίεση.
- Μη ανατασσόμενη: η διόγκωση είναι μόνιμη, γιατί το σπλάχνο δεν επανέρχεται στη θέση του.
- Περισφιγμένη: το προπίπτον σπλάχνο περισφίγγεται στον αυχένα της κήλης, παραβλάπτεται η αιμάτωσή του και μπορεί να υποστεί νέκρωση.
- Αποφραγμένη: το προπίπτον σπλάχνο είναι έντερο και η πίεση σε αυτό προκαλεί σημεία απόφραξης του αυλού του.
Διαχείριση της κήλης
Με τη διάγνωση της κήλης καθίσταται σαφές στον ασθενή, ότι δεν πρόκειται να θεραπευθεί χωρίς θεραπεία, ότι με την πάροδο του χρόνου τα συμπτώματα μάλλον θα αυξάνονται και ότι πάντοτε καραδοκεί ο κίνδυνος της περίσφιξης, που θα οδηγήσει τον ασθενή επειγόντως στο χειρουργείο με απρόβλεπτες συνέπειες. Μοναδική θεραπεία της κήλης είναι η χειρουργική επέμβαση. Παλιότερα εφαρμόζονταν διάφορες τεχνικές πλαστικής αποκατάστασης των κηλών, στις μέρες μας όμως κατά κανόνα τοποθετείται πλέγμα για τη σύγκλειση του χάσματος του κοιλιακού τοιχώματος. Έτσι ελαχιστοποιείται η εφαρμογή τάσης στην αποκατάσταση, μειώνεται ο μετεγχειρητικός πόνος και η επάνοδος του ασθενούς στην καθημερινή δραστηριότητα επιταχύνεται. Στις μέρες μας εξάλλου έχει καθιερωθεί η λαπαροσκοπική τοποθέτηση πλέγματος σε κάθε μορφή κήλης, με καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα, αλλά και σαφώς ταχύτερη ανάρρωση με όλα όσα αυτή συνεπάγεται.